Terugblik op India Naar aanleiding van een aantal e-mails waaruit blijkt dat er mensen zijn die denken dat we India ontvlucht zijn. Integendeel, het is altijd ons plan geweest om begin april India te verlaten en naar Nepal te reizen en daarna hadden we een grof plan richting Thailand. Omdat Nepal niet doorgaat is Thailand vroeger op ons pad gekomen. Wat India betreft, we hebben de mooie en minder mooie kanten van India gezien en dat is precies wat we voor ogen hadden, als je kiest voor een fietsreis zie je alles. We hadden ons goed voorbereid en zijn niet geschrokken, maar India blijft een land om van te houden en om te haten tegelijk, dat hebben we van veel reizigers gehoord, we hebben het dan over mensen die zelfstandig door India reizen. We hebben in onze verhalen proberen weer te geven hoe het voelt om met de fiets door zo'n land te reizen, wij hebben enorm genoten en onze camera's hebben overuren gemaakt! Met een goed gevoel hebben we India in onze bagage opgenomen en zoals iemand ons per e-mail schreef, we hebben weer wat meer eelt op onze reiszenuwen gekregen. Als we de kans krijgen zullen we zeker naar India terug keren, maar waarschijnlijk niet de komende vijf maanden.
Bangkok Vanuit Varanasi willen we naar Bangkok vliegen, het is altijd spannend om met de fietsen te vliegen, je moet afwachten hoe er door de vliegmaatschappij op gereageerd wordt. Op het vliegveld tapen we bubbelplastic om de kwetsbare delen van de fietsen en we blokkeren het stuur in de lengte van de fiets, we halen de trappers eraf, de lucht uit de banden en nu maar duimen dat het goed gaat. De vliegmaatschappij heeft bij het kopen van de tickets gezegd dat de fietsen alleen per kilo mee kunnen, voor € 8,00 per kg x 32 kg, dat is veel geld, maar onze tickets zijn spotgoedkoop en samen valt het dan nog mee. De gezagvoerder helpt zelf bij het inchecken op het kleine vliegveld in Varanasi, hij kijkt naar de fietsten en lacht en zegt: "zet ze maar neer". We weten dan nog steeds niet hoeveel het gaat kosten, maar opeens wordt alles ingeladen en de fietsen gaan gratis mee.
Binnen drie uur landen we in Bangkok en de fietsen komen ongeschonden aan. Op het vliegveld ontmoeten we twee Thaise journalisten, ze komen uit Noord Thailand en ze hopen ons daar nog te ontmoeten, ze wijzen ons op een vervoersbedrijf die ook groot vervoer regelt en al snel hebben we een busje, we rijden door de verlichte metropool Bangkok, we kunnen onze ogen niet geloven, zo vanuit Varanasi in de wereldstad Bangkok, het is een enorme cultuurschok. Het hotel, dat via de wereldfietser op ons spoor kwam omdat daar een beveiligde fietsenstalling is en dat we nog net op het laatste moment via internet geboekt hebben is boven verwachting, er is swingende live muziek in een open café aan de overkant waar de Thai zit mee te zingen. We slepen onze bagage naar vijf hoog, nemen een ijskoud biertje en kijken elkaar in deze klamme hitte lange tijd zwijgend aan, het is net niet echt.
We zijn in Bangkok en na een poosje zeggen we tegelijk "one night in Bangkok", het staat op de CD van de musical Chess, de wereldkampioenschappen schaken tussen de Amerikaan Fischer en de Rus Spaski hebben model gestaan voor de personages in deze musical en "one night in Bangkok" is bij ons beide blijven hangen.
Ons eerste bezoek in Bangkok is een bezoek aan de fietsenmaker om de fiets van Han van nieuwe tandwielen te voorzien, daarna wandelen we door het prachtige Lupinipark waar alles groen is. Het is bloedheet in Bangkok, er dreigt onweer, het is klam. In de toeristenwijk tiert het seks toerisme welig, westerse mannen van jong tot oud lopen triomfantelijk met een jong Thais meisje aan de hand, we zien ze overal, in de bovengrondse, in de restaurants en op de boten. De romantiek straalt er niet direct vanaf, de vrouwen kijken allemaal wat hulpeloos om zich heen, de mannen hebben een blik van de grote veroveraar. We vinden het maar een trieste toestand. In de avond als de alcohol begint door te werken, hangen dit soort toeristen samen met die meisjes voor de grote beeldschermen in de restaurants en kijken naar vreselijke schietfilms. Gelukkig is dat maar een heel klein stukje van Bangkok, Bangkok is prachtig, de mooie nieuwe gebouwen torenen hoog boven de stad uit. Groene parken, rivieren en kanalen, winkels om van te dromen, prachtige rijbanen, geen toeterend verkeer, geen vuilnis op straat en geen stroomuitval, wel klamme hitte en overal een te koude airco.
De fiets van Han is weer helemaal in orde, Han fietst er dwars mee door Bangkok naar het hotel, alvast een goede test voor zondag, dan willen we vanuit Bangkok naar het Noorden trekken. In de Bangkok Post staan dagelijks artikelen over Nederland, over de film van Geert Wilders, één keer stond er onder een foto van Maxim Verhage de naam van Geert Wilders en dat zal Maxim niet leuk vinden. We vragen ons na het lezen af of het nog wel veilig is in Nederland.
Het bezoek aan het Koninklijk Paleis en Wat Sakhaew is overweldigend, het is mooi van de kitsch, goud, glitter en glamour. We gaan overal met de veerboot naar toe. Het is zo anders hier in Thailand, de geur van water en van gebakken vis, maar ook de geur van mufruikend vocht en dat heeft India niet, daarvoor is het te droog in Noord India. We zijn langzaam aan het afkicken van India, we moeten wennen aan al die luxe van Bangkok en denken nog veel aan India. Varanasi en Bangkok, een groter contrast is niet denkbaar.
De regen die al dagen dreigt komt uitgerekend vandaag met bakken naar beneden. Gisteren hebben we poncho's gekocht en we kunnen ze meteen gebruiken. Na een uur wordt het wat droger, we moeten helaas in de stromende regen al snel een band verwisselen, ik rijd lek na 650 meter, mijn eerste lekke band, Han heeft er al drie achter de rug. Eindelijk zitten we weer op de fiets, bij de eerste trap rinkelen de geitenbelletjes van onze man uit Khajuraho en weer denken we aan India. Han heeft de plattegrond van Bangkok goed bestudeerd en hij loodst ons foutloos Bangkok uit. We fietsen over viaducten, onder bruggen door en over veertien baans wegen, waar we ondertussen ook nog van baan moeten verwisselen en na 36 kilometer zijn we eindelijk in Noord Bangkok. Op een marktje eten we noedels met zachte inktvis en pittige garnalen, heerlijk. Onderweg zien we in poeltjes en sloten gekleurde reigertjes en waterlelies zo groot als dinerborden. De bloeiende bomen puffen bij dit klamme weer zware zoete geuren uit, ondanks de bewolking worden onze armen, benen en gezichten knalrood, we zijn zonder zonneolie vertrokken. Na 82 kilometer zijn we in Phra Nakhon Si Ayutthaya. We vinden een doodstil en koel gasthuis en al snel een Ierse pub, Han mag helaas geen biertje, hij is nog bezig met een kuur tegen de parasiet de we in India hebben opgelopen, ik heb de kuur al achter de rug. We eten geroosterde cashewnoten met zeezout, hete rode pepertjes en lenteui. Peter Gabriel knalt uit de luidsprekers. Ons Thaise avontuur is begonnen.
We bezoeken de prachtige oude tempelcomplexen, Wat Phra Sanghet, Wat Phra Mahatkat en Wat Ratbarana en ook nog het Ayutthaya Historical Study Center waar we worden uitgenodigd om in de Engelse les over onze fietsreis te vertellen. In de zwoele avondwind fietsen we weer terug naar de tempels voor de nachtfoto's. Ook vandaag fietsen we weer wat rond in Ayutthaya en we gaan naar de olifanten kraal. Prachtig die grote olifanten en zo dichtbij, een babyolifantje daagt mij uit voor een spelletje, ik ben op slag verliefd, wat een ondeugend schatje, hij wordt door zijn moeder teruggeroepen, maar is al snel weer bij mij terug. Onderweg komen we nog diverse tempels tegen, Buddha is hier rijk vertegenwoordigd.